εὐλογήσαι σε Κύριος καὶ φυλάξαι σε

Το βιβλίο των αριθμών είναι 4ο βιβλίο της ΠΔ και το προτελευταίο της πεντατεύχου. Γράφτηκε από τον Μωυσή. Η Εβδομήντα το ονομάσανε το βιβλίο των αριθμών γιατί μέσα σε αυτό περιγράφονται δύο απογραφές. Η πρώτη έγινε τον 2ο χρόνο που βγήκανε οι Εβραίοι από την Αίγυπτο και η δεύτερη περίπου τον 39ο χρόνο λίγο πριν μπει ο λαός στην γη της επαγγελίας. Το βιβλίο καλύπτει όλη την ιστορία του ισραηλιτικού λαού από την ώρα που πήρανε το νόμο μέχρι να φθάσουνε στην γη της Μωάβ (κάπου εκεί πεθαίνει ο Μωυσής). Είναι ένα σημαντικό βιβλίο από αρχαιολογικής σημασίας γιατί μέσα σε αυτό εμπεριέχονται πολλά τοπονύμια. Γιατί όμως πρέπει να διαβάζουμε την ιστορία του Ισραήλ; Ο Ισραήλ είναι ένας λαός τυπικός (αποτελεί ιστορικό τύπο) βάσει του οποίου θα κινηθεί όλη η ανθρωπότητα στον τελικό της σκοπό που είναι η βασιλεία των Ουρανών. Μέσα στην ιστορία του Ισραήλ, υπάρχουν τα αντίτυπα των πρωτοτύπων που βρίσκονται στην βασιλεία των Ουρανών.

Ας θυμηθούμε ότι όταν οι άρχοντες και ο λαός αμάρτησαν, θανατώθησαν από τον Θεό. Ο Ααρών αμάρτησε γιατί κατηγόρησε τον αδελφό του και άφησε να προσκυνήσει ο λαός το μοσχάρι. Το ίδιο και η Μαριάμ, το ίδιο και ο Μωυσής (ολιγοπίστησε: πως να βγάλω από την πέτρα νερό;). Λέει ο Απ.Παύλος "Δια τούτο ο Θεός πάντας συνέκλεισε εις αμαρτίαν ίνα τους πάντας ελεήσει". Το λέει αυτό γιατί ο νόμος δεν μπόρεσε να δικαιώσει ούτε έναν άνθρωπο, ούτε ακόμα και αυτόν τον Μωυσέα. Άρα όλοι έχουν ανάγκη από τον Ιησού Χριστό γιατί ο νόμος είναι ανίκανος να σώσει. Αυτό μας το αποδεικνύει ο ίδιος ο Χριστός με την παραβολή του καλού Σαμαρίτη (ο λεβίτης και ο ιερεύς παρήλθαν) άρα το τελετουργικό και ο νόμος της εποχής δεν έσωζε. Απλά ο νόμος στάθηκε μέσα στην ιστορία σαν παιδαγωγός του λαού. Μας τονίζει ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο του. "Ο νόμος δια Μωυσέως εδόθη, η χάρις δια Ιησού Χριστού εγένετο". Γιατί ο λόγος σαρξ εγένετο και έτσι αίρεται η ισχύς του νόμου και εισέρχεται η χάρις (Χριστός) η οποία σώζει. Για αυτό λέει ο Κύριος "δεν ήρθα να καταργήσω τον νόμο αλλά να τον συμπληρώσω". 

Ας δούμε τώρα μερικά σταχυολογήματα από το βιβλίο των αριθμών.

Κεφ 6,22-27

22 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· 23 λάλησον ᾿Ααρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ λέγων· οὕτως εὐλογήσετε τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ, λέγοντες αὐτοῖς· 24 εὐλογήσαι σε Κύριος καὶ φυλάξαι σε· 25 ἐπιφάναι Κύριος τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ σὲ καὶ ἐλεήσαι σε· 26 ἐπάραι Κύριος τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ σὲ καὶ δώῃ σοι εἰρήνην. 27 καὶ ἐπιθήσουσι τὸ ὄνομά μου ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ, καὶ ἐγὼ Κύριος εὐλογήσω αὐτούς.

Περί ευλογίας λοιπόν το θέμα. Τι είναι η ευλογία; Η λέξη προέρχεται από το ευ-λέγω, που σημαίνει λέω καλά λόγια. Το αντίθετο της λέξης βέβαια είναι η κατάρα. Η πηγή της ευλογίας είναι ο Θεός. Ως δευτερεύουσα πηγή ευλογίας είναι οι άνθρωποι και ιδιαιτέρως οι ιερείς, γονείς, διδάσκαλοι, ηλικιωμένοι. Ο Κύριος είπε να ευλογούμε και να μην καταριώμαστε. Ο Θεός δίνει εντολή στους ιερείς να ευλογήσουνε τον λαό άρα η ευλογία είναι κάτι το σπουδαίο και το αναγκαίο. Ο Θεός ως πηγή ευλογίας φαίνεται και από απλά, καθημερινά παραδείγματα. Όταν πάμε στο Άγιο 'Ορος και λέμε σε έναν γέροντα ευλογείτε εκείνος μας απαντά ο Κύριος (όντως γιατί ο Κύριος είναι η πηγή της ευλογίας). Την αναγκαιότητα της ευλογίας μας την δείχνει και ο ψαλμός 126 (Εαν μην κυριος οικοδομηση εις ματην εκοπιασαν οι οικοδομουντες). Ακόμα στο ευχολόγιο υπάρχουν ευχές που δίνουν ευλογία σε όποιαδήποτε δραστηριότητα του ανθρώπου. Γιατί πρέπει να μεσολαβεί ο κλήρος; 1. Γιατί μας το λέει ο ίδιος ο Θεός και 2. Γιατί ο ιερεύς γίνεται αγωγός της θείας χάριτος (ακόμα και αν είναι ανάξιος) ακριβώς επειδή αυτός δεν λαμβάνει τίποτα. 

 Υπάρχουν μόνιμες ευλογίες (ιεροσύνη, το σφράγισμα των τιμίων δώρων, βάπτισμα) οι οποίες είναι ανεξίτηλες. Υπάρχουν και προσωρινές ευλογίες, παροδικές όπως πχ. ο αγιασμός.

Ο τρόπος που ευλογούμε είναι το χέρι (μυστήριο της χειροτονίας). Ο Απ.Παύλος το ονομάζει χειροθεσία. 

καὶ ἐπιθήσουσι τὸ ὄνομά μου ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ

Σε αυτό το στίχο υπάρχει ο υπαινιγμός ότι η ευλογία γίνεται στο κεφάλι του ευλογουμένου. Ο Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ ευλογήσαν με το χέρι. 

Ο Κύριος στην Ανάληψη ευλόγησε τους μαθητές του με το χέρι. (αν δούμε την εικόνα της Αναλήψεως ο Χριστός μένει πάντα σε στάση ευλογίας). Για να νικήσουν οι Εβραίοι τους Αμαλικήτες,ο Μωυσής είχε κατά την ώρα της μάχης απλωμένα τα χέρια του εις τύπον σταυρού ως ευλογία νίκης. Ο ιερεύς ευλογεί με το δεξί χέρι και πάντα εις τύπον σταυρού. Στην ΠΔ ο αρχιερεύς ευλογούσε με τα δύο του χέρια. 

Η ευλογία μπορεί να γίνει και με αντικείμενα (με σταυρό, εικόνα, άγια λείψανα).

Η ευλογία πρέπει να φυλαχθεί. Αν πάρω ευλογίες από τον Θεό, αυτές θα μείνουν; Πρέπει να τις διατηρήσουμε γιατί αν είμαστε ανάξιοι θα τις χάσουμε (αυτό έπαθαν και οι Εβραίοι όταν αθετήσανε τις εντολές του Θεού - χάσανε την ευλογία). Άρα λοιπόν η ευλογία πρέπει να φυλαχθεί. Αλλά το φυλάξαι σε έχει και την έννοια να μας φυλάει ο Θεός από κάθε κίνδυνο και υλικό και πνευματικό. 

Κλείνουμε λοιπόν με το συμπέρασμα ότι έχουμε ανάγκη και από την ευλογία του Θεού αλλά και από την προστασία Του. 

αυτές οι σημειώσεις πάρθηκαν από ομιλία του γέροντα Π.Αθ.Μυτιληναίου την οποία μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη εδώ.