Κύριε δος μοι τούτον το υδώρ ίνα μη διψώ

Το φρέαρ του Ιακώβ

Μία από τις αρχαιότερες πόλεις της γης της επαγγελίας ήταν η Συχέμ που βρισκότανε στα ανατολικά μέρη της Ιεριχώ κοντά στο όρος Γαριζίν όπου εκεί οι Εβραίοι ανέγνωσαν τις ευλογίες (δευτ.11,29). Ο Ιακώβ επιστρέφοντας από την Μεσοποταμία αγόρασε υποστατικό στο οποίο υπήρχε πηγάδι που σωζόταν και κατά τους χρόνους του Χριστού και ονομαζότανε πηγή του Ιακώβ. Όταν ο Ιακώβ πέθανε άφησε το υποστατικό αυτό κληρονομιά στον Ιωσήφ (γεν.33,19 κ 48,22). 

Χάρτης περιοχής Σαμαρείας

Η πόλη της Συχέμ υπήρξε επίσης και η πρωτεύουσα του βασιλείου των δέκα φυλών. Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής είχαν επιδοθεί στην ειδωλολατρία και οι εναπομείναντες μονοθειστές Εβραίοι ονομάζαν την πόλη ειρωνικά Σιχάρ που σημαίνει μέθη. Το 721 πΧ ο Σαλμανάσαρ, ο βασιλεύς των Ασσυρίων, αιχμαλώτισε τις δέκα αυτές φυλές και τις μετέφερε στην Βαβυλώνα και στην Μήδια. Στις έρημες πλέον περιοχές απέστειλε μετοίκους άλλων εθνών οι οποίοι αρχικώς ήταν ειδωλολάτρες γρήγορα διδαχθήκαν την ιουδαική πίστη αλλά αποδεκτήκαν μόνο την πεντάτευχο του Μωησέως απαρνούμενοι τα υπόλοιπα βιβλία της ΠΔ. 

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι με ένα "μιξ" θρησκείας ονομαστήκαν από τους Ισραηλίτες, Σαμαρείτες. Οι Εβραίοι τους αποστρέφονταν και τους θεωρούσαν εθνικούς και αλλοφύλους και δεν ερχόντουσαν ποτέ σε επικοινωνία με αυτούς - "ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις" μας λέει ο Ιωάννης (δ,9). 

Σε αυτή την πόλη και την περιοχή της Σαμαρίας, φθάνει ο Χριστός κουρασμένος και διψασμένος κατά το μεσημεράκι "παρά το φρέαρ του Ιακώβ". Και έρχεται λοιπόν να πάρει νερό μία γυναίκα (η μετέπειτα Ισαπόστολος Αγία Φωτεινή) η οποία ξεκινάει μία κουβέντα καταπληκτικού θεολογικού βάθους με τον Ιησού και στην συνέχεια πιστεύοντας ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας και ο Σωτήρας του κόσμου επέστρεψε στην πόλη της διαδίδοντας στους συμπολίτες της ότι ο Μεσσίας ήρθε κάνοντας να πιστέψουν στον Χριστό πολλούς από τους Σαμαρίτες. 

Παρά το φρέαρ του Ιακώβ

Ας θυμηθούμε λίγες φράσεις από αυτόν τον υπέροχο διάλογο.

- Πως εσύ Ιουδαίος ων παρ εμού πιείν αιτείς;

- Κύριε ούτε άντλημα έχεις και το φρέαρ εστί βαθύ. Πόθεν έχεις το ύδωρ το ζων;

- Κύριε δος μοι τούτον το υδώρ ίνα μη διψώ μηδέ έρχωμαι ενθάδε αντλείν

- Κύριε ουκ εχω άνδρα ...

- Κύριε θεωρώ οτι προφήτης ει συ

- Πνεύμα ο Θεός.*

- Ποίος ο ερχόμενος Μεσσίας; Εγώ ειμί ο λαλών σοι

- τη τε γυναικί έλεγον οτι ουκέτι δια την σην λαλιάν πιστεύομεν. Αυτοί γαρ ακηκόαμεν και οίδαμεν οτι ούτος έστιν αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου ο Χριστός.

* ενώ στην Αγία Γραφή υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία αναφέρονται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ενανθρωπήσαντος Θεού λόγου, δεν υπάρχουν όμως αρκετά χωρία που να απαντάνε στο ερώτημα ποιός είναι ο Θεός. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις μέσα στην Αγία Γραφή που παίρνουμε απάντηση. Η πρώτη στην σημερινή περικοπή, όπου μας λέει ότι ο Θεός είναι πνεύμα και η δεύτερη στην ΠΔ όπου ο Μωυσής μπροστά στην φλεγόμενη βάτο ρωτάει "ποιό είναι το όνομα σου;" και η φωνή του απάντα "εγώ ειμί ο Ων", δηλ. ο υπάρχων (άναρχος και αιώνιος).