Η μέθη του Αγίου Πνέυματος *

Σήμερα η εκκλησία μας εορτάζει και τιμά την φανέρωση της μέσα στην ιστορία. Η εκκλησία, μία ουράνια πραγματικότητα γίνεται σήμερα και υπόθεση της γης. Πριν περιοριζόταν στον Θεό και στους αγίους αγγέλους αλλά τώρα συμπεριλαμβάνει και τους ανθρώπους στο πρόσωπο του θεανθρώπου Χριστού.
Μας λἐγουν οι πράξεις "εξίσταντο δέ πάντες καί διηπόρουν...ότι γλεύκους μεμεστομένοι εισί΄"
Πολλοἰ λέγανε ὀτι οι απόστολοι ήταν μεθυσμένοι. ΄Ηταν άραγε οι απόστολοι μεθυσμένοι? Ο Διονύσιος Αρεοπαγείτης καθορίζει την μέθη σαν την αμετρία. Έτσι οι Πατέρες διαχωρίζουν την πνευματική μέθη, σε μέθη του Αγ. Πνεύματος αλλα παραδέχονται και την ύπαρξη της δαιμονικής μέθης.
Ο άνθρωπος φτάνει πολὐ εύκολα στον δαιμονισμό γιατί απλούστατα φτάνει στην αμετρίαν. (Μας τιμά ως Έλληνες το γεγονός ότι αυτό οι πρόγονοι μας το είχαν καταλάβει λέγοντας το γνωστό αλλά και περίφημο  "Πάν μετρον άριστον").
Οί Πατέρες χαρακτηρίζουν την δαιμονική μέθη ως αλόγιστο (γιατί δεν έχει λογική).
Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος λέγει ότι "ο άνθρωπος μεθά με την ύλη ζητεί την άμετρον κατοχή της και αναζητεί την απόλαυση της". Έτσι αυτή η υλιστική μέθη εκφράζει πνεύμα ειδωλολατρείας.
Υπάρχουν πολλά είδη μέθης σύμφωνα με τους Πατέρες.
Είναι η μέθη της αγνοίας που γεννά αμετρία και ειναι η μητέρα του φανατισμού και της αναρχίας.
Ο Μ. Βασίλειος τονίζει ότι "είναι πολύ δυνή η μέθη που την γεννά η φιλοδοξία και η φιλαρχία". Ακόμα υπάρχει η μέθη του πολιτισμού (αυτή που ξεπερνά τα λογικά όρια του) για π.χ. η πιστή επιταγή μιας μόδας κτλ.
Η μέθη της αποστασίας που ακολουθεί τον πολιτισμό έχει ως σύμβολο της την Βαβυλώνα ( "η πολις η μεγάλη η πόρνη μεθ΄'ης επορνευσαν-αποστάτησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής"). Η μέθη της αποστασίας φτάνει στην εχθρική διάθεση κατά του Θεού με αποκορύφωμα την αθεία. (Και είδα γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων και των μαρτυρων του Ιησου τονίζει η αποκαλυψη). Επίσης υπάρχει η μέθη της εκοσμίκευσης των χριστιανών." Γίναν υιοί του αιώνος τούτου" (σεκουλαριστές). Ο Κύριος ζωγραφίζει την εικόνα του εκοσμικευμένου χριστιανού λέγοντας οτι πίνει και μεθάει γιατί χρονίζει ο Κύριος. Ο εκοσμικευμένος χριστιανός είναι πάντα σε ακηδεία και ποτέ σε πνευματική εγρήγορση.
Υπάρχουν άλλα είδη δαιμονικής μέθης όπως είναι η εξουσία, ο άμετρος πλούτος κτλ Και τέλος η φυσική μέθη δια του οίνου. "Μην μεθύσκεσθε οίνον ενώ εστί ασωτία" τονίζει ο Παύλος.
Ο μέθυσος άνθρωπος δεν είναι ευσχήμων και οδηγείται κυρίως στην μέθη των σαρκικών αμαρτημάτων.

Αλλά ποιά είναι η μέθη του Αγίου Πνεύματος ?

Ναι είναι αυτή που ζήσαν οι μαθητές και οι υπόλοιποι (συνολικα 120 άνθρωποι) την ήμερα της Πεντηκοστής. Λέγει ο Κύριλλος Ιεροσολύμων:" Ο Χριστός είπε: Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή". Και ποιὀ είναι το κρασί που θα με μεθύσει ? Το Αγιον Πνεύμα.

"Δεύτε πόμα πίωμεν καινον" ψάλλουμε στον πασχαλινό όρθρο. Και ο Μέγας Χρυσόστομος τονίζει ότι η μέθη του Αγίου Πνεύματος είναι μία αποκλειστική κατάσταση του ανθρώπου γιατί νεκρώνει την αμαρτίαν και επιφέρει την ειρήνη και προσθέτει γνώση.
Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του χριστιανού δηλαδή η πίστη η αγάπη και η ελπίδα δεν πρέπει να μείνουνε φειδωλἀ αλλά να μετατραπούν σε μέθη  πνευματική. Σήμερα η πνευματική ζωή έχει καταντήσει ανέραστη. Αν οι μάρτυρες δεν είχαν την μέθη του Αγ. Πνεύματος θα μπορούσανε ποτέ να φτάσουν στο μαρτύριο?
Οί εχθροί του Χριστού εχλεύασαν τους μαθητές. Αλλά ὀποιος πίνει κρασί απο τήν νοητή άμπελο που λέγεται Χριστός τότε μεθά από το Αγ. Πνεύμα και βλέπει τον κόσμο με άλλο μάτι, με το μάτι της βασιλείας του Θεού που ανατέλει. Αμήν.

* Σημειώσεις παρμένες από ομιλία του μακαριστού  Αρχ.Αθανασίου Μυτιληναίου την ημέρα της Πεντηκοστής.