Αγ. Φαντίνος - S. Fantino (14 novembre)

Ο Φαντίνος ο Νέος, ο θαυματουργός είναι μοναχός και άγιος της Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Καλαβρία της Κάτω Ιταλίας στα τέλη του 8ου αιώνα. Δραστηριοποιήθηκε στην Καλαβρία, όπου ίδρυσε 3 μοναστήρια, από τα οποία μάλιστα το ένα ήταν γυναικείο. Συνδέθηκε πνευματικά με τον Όσιο Νείλο του Ροσσάνο. Διακρίθηκε δε κυρίως ως ηγούμενος της Μονής του Μερκουρίου. Κάποια στιγμή, προειδοποιήθηκε με όραμα ότι επίκειται καταστροφική επιδρομή στην περιοχή και αποφάσισε να μεταβεί στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου μάλιστα γνωρίστηκε και συνδέθηκε με τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 30 Αυγούστου ή στις 14 Νοεμβρίου και η μνήμη του εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 30 Αυγούστου.

Μέχρι πρόσφατα εθεωρείτο ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά πρόσωπα, ο ιδρυτής και ηγούμενος του Μερκουρίου και ο μοναχός που συναντήθηκε με τον Όσιο Αθανάσιο. Τα τελευταία χρόνια οι έρευνες της γνωστής Βυζαντινολόγου Ερρίκα Φολλιάρι (Erica Follieri) και κυρίως η ανακάλυψη από αυτήν ενός χειρογράφου του 11ου αιώνα που φυλάσσεται σήμερα στη Μόσχα (Mosquensis 478) απέδειξαν ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. 

http://el.orthodoxwiki.org

San Fantino il Nuovo (14 novembre)

Nato in Calabria nel 920 circa, fu discepolo di Sant’Elia lo Speleota nel Monastero delle Grotte presso Melicuccà (RC), dove ebbe l’incarico di cuoco e poi di ekklisiarca, custode del tempio. In seguito si ritirò a vita eremitica sul massiccio del Pollino, tra Calabria e Basilicata, dove però fu raggiunto dai genitori, dalla sorella e dai fratelli, i quali tutti abbracciarono la vita monastica. Fantino si spostò quindi a Corinto, Atene , Larissa, e si stabilì infine a Tessalonica, presso Porta Cassandriotica, dove si addormentò sul finire del X secolo.

Dalla vita del santo: “Una volta Fantino si recò con Antipa presso la porta Cassandriotica, e stette seduto fino alla quarta ora; poi rapidamente si condusse presso il tempio della grande martire Anisia, e si fermò presso la strada che porta verso sud, lungo il passaggio. Ed ecco due monaci provenienti dal monte Athos, che passavano nella direzione di Atene. Fantino, caduto prono ai loro piedi, chiedeva la benedizione:essi però passarono oltre senza fermarsi. Antipa fra sé li accusava di superbia, ma il grande Fantino disse:”smetti di giudicare:uno è Atanasio, e l’altro è Paolo”.

(Atanasio, era Sant’Atanasio di Trapezunte (920/1003) che fondò all’Athos la Grande Laura; Paolo era il San Paolo che rifondò, sempre all’Athos, il monastero di Xiropotamo).

Esiste un edizione della vita di San Fantino in greco:

MONACA MAXIMI, O osios fantinos o ev Thessaloniki,Ormilia 1996

In italiano la vita del santo, brevemente sunteggiata , si trova nel libro:

Ombre della storia,Santi dell’Italia ortodossa, di Antonio monaco, pubblicato da Asterios editore Trieste.

testo in italiano da una nostra lettrice