Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη - Mercoledì Santo

Δεν θα μιλήσουμε εμείς. Σήμερα τον λόγο έχουν οι Ιεροί Υμνογράφοι γιατί πολύ απλά μέσα στους ύμνους εμπεριέχεται όλη η θεολογία της σημερινής ημέρας. Είναι πραγματικά ύμνοι "διαμάντια".
Ξεκινάμε με τον ιαμβικό του Συναξαριστού (Δεν είναι υπέροχη η Ομηρική ποιητική γλώσσα;)

"Γυνή βαλούσα σώματι Χριστού Μύρον

Την Νικοδήμου προύλαβε σμυρναλόην"

γράφει ο Ιωάννης ο Μοναχός στα απόστιχα του όρθρου.

"Η απεγνωσμένη δια τον βίον και επεγνωσμένη δια τον τρόπον...

Μη μου τα δάκρυα παρίδης η χαρά των αγγέλων.

Αλλά δέξαι με μετανοούσα,

ην ουκ απώσω αμαρτάνουσαν

Κύριε δια το μέγα σου έλεος"

Το παρακάτω δεν τα λέει όλα μόνο του;

"Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον, τότε ο μαθητής συνεφώνει τοις παρανόμοις.

Η μεν έχαιρε κενούσα το πολύτιμον. Ο δε έσπευδε πωλήσαι τον ατίμητον.

Αύτη τον Δεσπότην επεγίνωσκε, ούτος του Δεσπότου εχωρίζετο.

Αύτη ηλευθερούτο και ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού.

Δεινών η ραθυμία ΜΕΓΑΛΗ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

Ην μοι δώρησαι Σωτήρ ο παθών υπέρ ημών και σώσον ημάς."

***

Oggi non parliamo noi. Lasciamo agli innografi parlare con le loro parole veramente d'oro.

Ci dice allora l'idiomelon delle laudi:

"Quando la peccatrice ha offerto la mirra, allo stesso tempo il discepolo concordava con i farisei.

Lei gioiva spargendo l'essenza preziosa, Lui andava per vendere il preziosissimo (Gesù).

Lei cominciava a conoscere il Signore mentre lui si separava dal Signore.

Lei si liberava (dal peccato) e Juda diventava schiavo del nemico (diavolo).

Che peccato è l'ozio!!! Ma come è grande il perdono!!!!

Perciò nostro Salvatore tu che sei morto per noi dacci il perdono e salvaci."