Πρόγραμμα ακολουθιών-Programma degli uffici

 Την Τετάρτη 29-01-2014 θα τελεστεί θεία λειτουργία προς τιμή των Τριών Ιεραρχών στις 18 και 30 απογευματινή.
Mercoledi 29-01-2014 si terrà la divina liturgia in onore dei 3 santi padri Basilio il Grande, Gregorio e Giovanni bocca d' oro alle ore 18.30.

Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου Θεότητος, τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας∙ τοὺς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τούς τὴν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας∙ Βασίλειον τὸν μέγαν, καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ, τῷ τὴν γλώτταν χρυσορρήμονι∙ πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν∙ αὐτοὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ὑμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσιν.

Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός- il Figlio dell'uomo infatti è venuto a cercare e a salvare ciò che era perduto».

Αύριο Κυριακή (26-01-2014) ο Όρθρος ξεκινάει στις 9.00 και η Θ.Λειτουργία στις 10.20.    Domani Domenica (26-01-2014) il Mattutino inizia alle ore 9.00 e la Divina Liturgia alle 10.20.

Το ευαγγέλιον της Κυριακής κατά Λουκά Ιθ΄ 1-10 
Τῷ καιρῷ εκείνω, διήρχετο ὁ Ἰησοῦς τὴν Ἱεριχώ· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.
Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν. Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Vangelo di Domenica secondo Luca 19.1-10 
Entrato in Gerico, attraversava la città. Ed ecco un uomo di nome Zaccheo, capo dei pubblicani e ricco, cercava di vedere quale fosse Gesù, ma non gli riusciva a causa della folla, poiché era piccolo di statura. Allora corse avanti e, per poterlo vedere, salì su un sicomoro, poiché doveva passare di là. Quando giunse sul luogo, Gesù alzò lo sguardo e gli disse: «Zaccheo, scendi subito, perché oggi devo fermarmi a casa tua». n fretta scese e lo accolse pieno di gioia. Vedendo ciò, tutti mormoravano: «E' andato ad alloggiare da un peccatore!». Ma Zaccheo, alzatosi, disse al Signore: «Ecco, Signore, io do la metà dei miei beni ai poveri; e se ho frodato qualcuno, restituisco quattro volte tanto». Gesù gli rispose: «Oggi la salvezza è entrata in questa casa, perché anch'egli è figlio di Abramo; il Figlio dell'uomo infatti è venuto a cercare e a salvare ciò che era perduto».

Ἤρθης ὡς Ἠλιού, ἐν ἅρματι πυρίνῳ, καὶ συνεκράθης μάκαρ, ἀμέσως τῇ Τριάδι, Εὐθύμιε παγκόσμιε.

Τὶ κοινὸν Εὐθύμιε σοὶ καὶ τῷ βίῳ;
Πρὸς Ἀγγέλους ἄπαιρε τοὺς ξένους βίου
Λῆξε βίου Εὐθύμιος εἰκάδι ἠϋγένειος.

Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας το έτος 377 μ.Χ. κατά τους χρόνους της βασιλείας του Γρατιανού (375 - 383 μ.Χ.). Οι γονείς του Παύλος και Διονυσία, ανήκαν σε επίσημη γενιά. Άτεκνοι όντες, αξιώθηκαν να αποκτήσουν παιδί, το οποίο αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού στο οποίο και κατά θεία επιταγή έδωσαν το όνομα Ευθύμιος, αφού με την γέννησή του τους χάρισε την ευθυμία, τη χαρά και την αγαλλίαση.
Διαβάστε τη συνέχεια του βίου στο http://www.saint.gr/3322/saint.aspx
Πηγή:www.saint.gr

Μόνος αυτός, έργοις τε και λόγοις, στύλος ανεδείχθη Ορθοδοξίας, εναντίον βασιλέων και τυράννων». (Μανουήλ ο Ρήτωρ)

Αύριο Κυριακή (19-01-2014) ο Όρθρος ξεκινάει στις 9.00 και η Θ.Λειτουργία στις 10.20.   
Domani Domenica (19-01-2014) il Mattutino inizia alle ore 9.00 e la Divina Liturgia alle 10.20.

Μάρκε του λέοντος Μάρκου, πλουτήσας όνομα,όθεν ως λέων βρυχήσας, τους δυσμενείς παπολάτρας διεσκόρπησας.

 Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ο Εφέσιος υπό ομολογητού Φωτίου Κόντογλου* (Β΄Μέρος)
Εις ποίον απὀ τους Λατινόφρονοας δύναται να ευρεθεί τοιούτον ύψος ζώσης πίστεως και πνευματικότητος η οποία ενθυμίζει τον ουρανοπετή Παύλον? Μόνον εις τοιαύτην ψυχήν, εις την οποία έζη ο Χριστός,θα ήτο δυνατόν να ενοική τόση δύναμις ώστε να ίσταται ατρέμας,ως καθηλωμένος επί την πέτραν της πίστεως,εις ουδέν λογιζόμενος τα δηλητηριώδη βέλη των λατίνων και τα προδοτικά ρόπαλα των ψευδαδέλφων, και να αποκρίνεται προς τους προτείνοντας τον επαίσχηντον συμβιβασμόν, λέγων: «Μεταξύ φωτός και σκότους δύναται τις να είπη ότι υπάρχει μία μεσότης, το καλούμενν λυκαυγές ή λυκόφως, αλλά μεσότητα μεταξύ αληθείας και ψεύδους  δεν δύναται κανείς να επινοήση,όσον και αν κοπιάση».

Όταν όλοι υπέγραψαν τόν αμαρτωλόν «Όρον» της υποταγής εις τον Αντίχριστον Πάπαν και εις το ψεύδος, μόνος ο Μακάριος Μάρκος,ως ενσαρκωμένον την Ορθόδοξον πίστιν, έστη απτόητος, περιλαμπόμενος από αίδιον φώς και είπε: «Δεν θα κάμω ποτέ τούτο (δεν θα θέσω την υπογραφήν μου εις την καταδίκην της Ορθοδοξίας) ότι και αν συμβεί» ήτοι, «και αν με θανατώσουν»,ώς είχεν είπει προς τον Αυτοκράτορα Ιωάννην. Διά τούτο ο Μανουήλ ο Ρήτωρ, αποκαλεί τον Άγιον Μάρκον «θεοειδή την ψυχήν και την προαίρεσιν», και λέγει ότι «Μόνος αυτός, έργοις τε και λόγοις, στύλος ανεδείχθη Ορθοδοξίας, εναντίον βασιλέων  και τυράννων».

Ο ευσεβής λαός της Κωνσταντινουπόλεως υπεδέχθη τόν ΄Αγιον Μάρκον ως νικητήν εις την πνευματικήν μάχην και ώς Άγιον «και προσεκύνουν αυτόν οι όχλοι, καθάπερ Μωυσεί και Ααρών».

Εν τούτοις η δοκιμασία και τον μαρτύριον του δικαίου δέν έλαβε τέλος, καθ΄όσον οι λατινόφρονες, παρά την απέχθειαν του λαού προς αυτούς, εθορύβουν και εταλαιπώρουν τον Μάρκον. Ο αυτοκράτωρ, δια να εξιλεωθή ενώπιον του λαού, επρότεινεν εις τον Μάρκον την πατριαρχίαν, πλή εκείνος δεν την εδέχθη, και έπειτά από πολλάς συζητήσεις, ανεβίβασεν εις τον πατριαρχικόν θρόνον τόν Κυζίκου Μητροφάνην, τον λατινόφρονα.

Ο δέ Αγιος Μάρκος έφυγε κρυφίως εις Προύσαν και εκείθεν απήλθεν εις ΄Εφεσον, ΄οπου αναπαυθείς επ΄ολίγον, επεβιβάσθη εις πλοίον όπως απέλθη εις τον Αγιον Όρος. Αλλά, διερχόμενος από την Λήμνον εκρατήθη εκεί κατά διαταγήν του Βασιλέως, όπου έμεινε έγκλειστος επί δύο έτη. Επανελθών δέ εις Κωνσταντινόπολιν, ανέλαβε πάλιν τόν υπέρ της Ορθόδοξίας αγώνα, ενθαρρυνων τους ευσεβείς, καί φέρων εις μετάνοιαν τους παρασυρθέντας υπό τον λατινοφρόνων.

Καταπεπονημένος εκ των σκληρών αγώνων, ησθένησε βαρέως, και μετά δεκατέσσαρας ημέρας παρέδωκε την γενναίαν και αγίαν ψυχήν του εις τον αγωνοθέτην Χριστόν, την 23 Ιουνίου, εν Γαλατά της Κωνσταντινουπόλεως εις την πατρικήν του οικίαν, εις ηλικίαν 52 ετών, και αφήκε την κοιλάδα ταύτην του κλαυθμώνος, διά να μεταβεί εις τας αιωνίους μονάς, ένθα έλαβε την αμοιβή των καμάτων του.

Πρό της κοιμήσεως του ενουθέτησε τους παρόντας να φυλάξουν την καλήν ομολογίαν μέχρι και του μαρτυρίου. Το τίμιον σώμα του ετάφη εις την μονήν του αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων, όπου είχε περιβληθή το μοναχικό σχήμα.

Ιδού βίος Άγιος , βίος πλήρης θυσιών και εκουσίων δοκιμασιών, βίος αληθώς Ορθοδόξου πατρός, προτιμήσαντος τάς υπέρ τής αληθείας κακουχίας, από την επαίσχηντον και εν ματαιότητι ζωήν του προδότου Βησσαρίωνος, «μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ, του Θεού, ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν». (Εβρ.ια΄,25)

Επί του τάφου του αγίου τούτου μονομάχου της Ορθόδοξου πίστεως, θά έπρεπε να γραφή επαξίως το εξαίσιον επίγραμμα του αποστόλου Παύλου: «Τόν αγώνα τον καλόν ηγωνήσομαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρακα. Λοιπόν αποόκειται μοι ο τ ης δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι Κύριος, εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής» (Β΄Τιμοθ. Δ΄,7-8)

 *Το ἀρθρο αυτό του Αειμνήστου Φώτη Κόντογλου δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον Ορθόδοξο Τύπο το 1964)

                                            O αναγνώστης  θα διαβάσει στο Συναξάρι του Αγίου:

                                             " Κρατεί μέν ΄Ατλας μυθικός ώμοις πόλον,

                                                  Κρατεί δ΄αληθώς Μάρκος Ορθοδοξίαν"

Δηλαδή ο ΄Ατλαντας κατά την ελληνικήν μυθολογία  βαστάει στους ώμους του τον Κόσμο.

Ὀμως ο Άγιος Μάρκος  ο Ευγενικός , πραγματικά βασταει στους ώμους του την Ορθοδοξίαν!!! 

Κρατώ τον ευατόν μου εις την ορθήν και γνησίαν πίστιν που παρέλαβε η Εκκλησία από τον ίδιο τον Σωτήρα μας Ιησούν Χριστόν έως τώρα (Α.Μάρκος ο Ευγενικός)

Αύριο Κυριακή (19-01-2014) ο Όρθρος ξεκινάει στις 9.00 και η Θ.Λειτουργία στις 10.20.   Domani Domenica (19-01-2014) il Mattutino inizia alle ore 9.00 e la Divina Liturgia alle 10.20.

 

Ίασην σε ασφαλή, η της Εώας Πάτερ, Αγία Εκκλησία,πλουτοὐσα αποτρέπει αιρετικών φρυάγματα

 Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ο Εφέσιος υπό ομολογητού Φωτίου Κόντογλου* (Α΄Μέρος)

Ο Ιωσήφ Βρυέννιος ο διδάσκαλος του Μάρκου καθώς και ο ίδιος ο Μάρκος ήθελε μεν την ένωσιν των Χριστιανών,αλλά χωρίς υποχωρήσεις των Ορθοδόξων. Διά τούτο έγραφε «Καλόν είναι το να ειρηνεύωμεν πρός πάντας,αλλά να ομονοούμεν εις ότι αφορά την ορθήν πίστιν.Διότι η ειρήνη, η οποία γίνεται με τον Δίκαιον και πρέποντα τρόπον, είναι κάλλιστον απόκτημα, όταν όμως γίνεται με κακίαν και δουλείαν, είναι πράγμα πολυ επαίσχυντον και βλαβερώτατον». Ώστε αδίκως κατηγόρησαν και τον Βρυέννιον και τον Μάρκον. ὀτι ήσαν αδιάλακτοι και ότι δεν ήθελον την ένωσιν.Τὀ ζήτημα είναι ότι δεν την ήθελον με τήν υποδούλωσιν της Ορθοδοξίας εις τον Πάπαν.

Ο θεόδωρος Αγαλλιανός λέγει διά τον Μάρκον τα εξής ‘’Είναι θαυμάσιος άνθρωπος, κεκοσμημένος με πνευματικά χαρίσματα και πλήρης παντοίας θείας σοφίας,ασκήσας βίον όσιον,προτού γίνη αρχιερεύς, και αν και διέπρεψε εις την Σύνοδον, είναι εκτός του πάθους, προσηλωμένος μόνον εις τον Θεόν και έχων τον νούν του εις Αυτόν μόνον, απὀ όλα δε τα βιωτικά και όσα ανάγονται εις την περιποίησιν του σώματος, ευρισκόμενος όλως διόλου μακράν.Και επειδή είναι τοιούτος άνθρωπος,την εξορίαν δεν την φοβείται, την πείναν δεν την τρέμει, την δίψαν δεν την υπολογίζει,δεν φρίττει την μάχαιραν,την φυλακήν δεν την δειλιά,τον θάνατον τον θεωρεί ευεργέτην.»

Αυτός ήταν ο υπέρμαχος της ορθοδοξου πίστεως.Οι ίδιοι οι εχθροί του παρεδέχοντο την μεγάλην αρετήν του, όπως ο Ιωσήφ Μεθώνης, ο λυσσώδης αντίπαλοςτου, ο οποίος ομολόγησεν ότι «εκείνοι (οι λατινόφρονες) ηνώθησαν, δώρα λαβόντες, αυτός δε ούτε δώρα έλαβεν ούτε με χρυσόν τας χείρας του εμόλυνε».

Με αυτόν τόν τρόπον αυτοχαρακτηρίζεται εκάστη εκ των δύο παρατάξεων, των φιλοπαπικών και των πιστών ορθοδόξων. Οι πρώτοι κινούνται πάντοτε απο παντοειδή οφέλη,ουδόλως δε από αγάπην και φιλάδελφα αισθήματα,ως διατείνονται, οι δεύτεροι μόνον από πίστιν, φόβον Θεού και σεβασμόν πρός την ιεράν παρακαταθήκην, αφού ο πλόυτος, τα αξιώματα και παντός είδους πειρασμοί ανέσεως και κοσμικής ματαιότητος ευρίσκοντάι εις΄το παπικόν στρατόπεδον, εις δε το των πιστών ορθοδόξων, πτωχεία, επίκρισις, και διωγμοί.

Επίσης ο μαθητής  του Αγίου Μάρκου Γεώργιος ο Σχολάριος μετέπειτα πατριάρχης και εθνάρχης των Γραικών, λέγει περί αυτού τα εξής: « Τόσον μόνον έχω να είπω περί της καθαρότητος του πατρός. ὀτι ότε ήτο νεώτερος και πρίν νά εκλέξη την νέκρωσιν υπέρ Χριστού, ήτο σωφρονέστερος και από τους ασκητάς, οι οποίοι κατοικούν εις τάς ερήμους, και όταν απέρριψεν όλα διά τον Χριστόν και έκυψε κάτω από τον ζυγόν της υποταγής, δέν διέψευσε τάς πρός τον Χριστόν υποσχέσεις, ούτε ανεμίχθη εις τους κοσμικούς θορύβους, παρασυρθείς υπό της προσκαίρου δόξης, αλλά μέχρι της τελευτής του διετήρησε σταθερώς τήν θέρμην της εις τον Χριστόν αγάπης,κατοικών μέν εις την πόλιν, αλλά παραμείνας άπολις,διότι δεν προσηλώθη εις κανέν πράγμα από όσα υπάρχουν εις αυτήν».

Ποὐ να ευρεθή τοιούτος άμεμπτος βίος μεταξύ των λατινοφρόνων! Το γενναίον φρόνημα, τό αδάμαστον θάρρος και η παρρησία με την οποίαν ωμίλλει, θα ήτο δυνατόν να υπάρξουν, εάν δέν είχον ώς ασάλευτον κρηπίδα την ακράδαντον πίστιν εις τον Θεόν και Λόγον του, τόν άμεμπτον βίον, την περιφρόνησιν προς τας ματαίας απολαύσεις του κόσμου, την ελπίδα της παρά του Θεού βραβεύσεως των αγώνων του υπέρ της αληθείας?

Παρ΄όλην την χριστιανικήν ταπέινωνσιν και σεμνότητα, η οποία τόν εκόσμει, η προπετής και πονηρά συμπεριφορά των προδοτών της ορθοδοξίας τον ήνάγκασε να τους αποκαλέση «Χριστοκάπηλους»

«Χριστεμπόρους», και πνευματικούς «Ιπποκενταύρους», εις δέ τόν ματαιόδοξον και κουφόν Βησσαρίωνα ο οποίος ωνόμασε τον Μακάριον Μάρκον «παράφρονα» , να είπη, «Σύ υπάχεις κοπέλλιν και εποίησας ώς κοπέλλιν», ήτοι τόν απεκάλεσε δουλοπρεπή, «τσανακογλύφτην» ώς λέγει ο λαός.

Ο αποτροπιασμός του διά την επόνείδιστον στάσιν του Πατριάρχου και των λατινοφρόνων, η απέχθεια του πρός την υλόφρονα μικρολογίαν, και η υψηλή πνευματικότης και πίστις του αντικατοπτρίζονται εις του ακολούθους λόγους του : « Είμαι πεπεισμένος, ότι όσον απομακρύνομαι από τούτον (τον Πατριάρχην) και από τους τοιούτους (τους Λατινόφρονας), τόσον προσεγγίζω προς τον Θεόν και πρός όλους τους αγίους, και όσον περισσότερον χωρίζομαι από αυτούς, τόσον περισσότερον ενούμαι μέ την αλήθειαν»

(Συνεχίζεται)

*Το ἀρθρο αυτό του Αειμνήστου Φώτη Κόντογλου δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον Ορθόδοξο Τύπο το 1964)

Vangelo di Domenica secondo Luca 17.12-19

  I dieci lebbrosi 

Entrando in un villaggio, gli vennero incontro dieci lebbrosi i quali, fermatisi a distanza, alzarono la voce, dicendo: «Gesù maestro, abbi pietà di noi!».Appena li vide, Gesù disse: «Andate a presentarvi ai sacerdoti». E mentre essi andavano, furono sanati.Uno di loro, vedendosi guarito, tornò indietro lodando Dio a gran voce; e si gettò ai piedi di Gesù per ringraziarlo. Era un Samaritano. Ma Gesù osservò: «Non sono stati guariti tutti e dieci? E gli altri nove dove sono? [18]Non si è trovato chi tornasse a render gloria a Dio, all'infuori di questo straniero?». E gli disse: «Alzati e và; la tua fede ti ha salvato!».

Τοῖς πυρίνοις σου δόγμασι, τῶν αἱρέσεων ἅπασα, φρυγανώδης φλέγεται ὕλη Πάνσοφε·

Θεός ο Χριστός Θεοτόκος η Παρθένος (428)

Πριν από την εκπνοή του 428, ο Κύριλλος έγραψε προς τον Ρώμης Κελεστίνο για το θέμα του Νεστορίου και το 429 έστειλε μακρά Επιστολή προς μοναχούς της Αιγύπτου. Είναι η πρώτη θεολογική του αντίδραση στην κακοδοξία και χρησιμοποιεί κυρίως όσα είχε για το πρόσωπο του Χριστού διατυπώσει σε προγενέστερα κείμενα του. Εδώ, έστω χωρίς πολλές εξηγήσεις, στηρίζει την αλήθεια του όρου Θεοτόκος στο ότι η Παρθένος γέννησε τον Ιησού Χριστό που είναι και Θεός. Παράλληλα, προσάγει το επιχείρημα της παραδόσεως, υπενθυμίζοντας πιο συγκεκριμένα ότι συχνά ο Μέγας Αθανάσιος ονομάζει Θεοτόκο την Παρθένο. Ακόμη και οι Μαθητές του Κυρίου έτσι πίστευαν την Παρθένο, μολονότι δεν χρησιμοποιούσανε την λέξη αυτή.

«Ει γαρ εστί Θεός ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, πως ου Θεοτόκος η τεκούσα η αγία Παρθένος; … Ταύτην ημίν την πίστιν παρέδοσαν οι… Μαθηταί (=του Χριστού), καν ει μη της λέξεως πεποίηνται μνήμην… Ο πατήρ ημών Αθανάσιος της Αλεξανδρέων Εκκλησίας… Άνω τε και κάτω Θεοτόκον αποκαλεί την Αγίαν Παρθένον» (Επιστολή Α', Προς μοναχούς: PG 77, 13BC).

Η Παρθένος είναι η μόνη μητέρα, που είναι συγχρόνως και Θεοτόκος, διότι γέννησε τον θείο Λόγο και όχι ψιλόν άνθρωπο, και χριστοτόκος, διότι ο Χριστός είναι χρισμένος. Το χρίσμα δια του Αγίου Πνεύματος το έχουν οι πιστοί όλοι και γι’ αυτό καλούνται χριστοί· αλλά μόνο ο Εμμανουήλ Χριστός είναι αληθινός Θεός.

«Ουκούν οι μεν άλλοι πάντες, ως έφην, είεν αν και μάλα εικότως δια το κεχρίσθαι χριστοί, μόνος δε Χριστός Θεός αληθινός ο Εμμανουήλ. Και ουκ αν αμάρτοι ταληθούς, ει τις αν έλοιτο λέγειν ως αι των άλλων μητέρες χριστοτόκοι μεν, ου μην έτι και θεοτόκοι. Μόνη δε παρ' εκείνας η αγία Παρθένος χριστοτόκος τε ομού και Θεοτόκος νοείται τε και λέγεται. Γεγέννηκε γαρ ου ψιλόν άνθρωπον καθ' ημάς, σαρκωθέντα δε μάλλον και ενανθρωπήσαντα τον εκ Θεού Πατρός Λόγον» (Επιστολή Α', Προς μοναχούς: PG 77, 20D-21A).

Διαβάστε όλο τον θεολογικό αγώνα του Αγίου Κυρίλλου (είναι δύσκολο σε κατανόηση κείμενο γιατί απαιτεί θεολογικές γνώσεις εις βάθος αλλά στην τελική αξίζει τον κόπο) για τον μεγάλο αγώνα που έκανε ο ΄Αγιος εναντίον των Νεστοριανών αλλά και το πως προσπαθεί να αποδείξει γιατι η Παναγία μας ειναι Θεοτόκος:

Πηγἠ: http://www.oodegr.com/oode/dogma/xristologia/kyrillos_1.htm#7.

 

Η κατανόηση και φυσικά η αποτίμηση του Κυρίλλου είναι στην έρευνα εξαιρετικά ποικίλη και συχνά πολύ αντιφατική. Δυσκολία δημιούργησε η απουσία στο έργο σταθερής θεολογικής ορολογίας, κάτι όμως που συμβαίνει συχνά στους μεγάλους θεολόγους Πατέρες της Εκκλησίας. Η ανάγκη ν' αντιμετωπίσει διαδοχικά τον Aρειανισμό, τον Ευνομιανισμό, τον Νεστόριο, τους μετριοπαθείς νεστοριανίζοντες Ανατολικούς και όσους Ορθόδοξους του απέδιδαν υποχωρητικότητα, τον υποχρέωναν σε γλωσσική θεολογική ευελιξία ανέλιξη και προπαντός σε περαιτέρω εμβάθυνση. Όσοι τότε μέχρι και σήμερα αδυνατούνε να παρακολουθηθούνε την ανέλιξη και εμβάθυνση αυτή, τον παρερμήνευαν και τον παρεκτιμούσαν. Δεν διέκριναν την συνεπή πορεία της θεολογικής και χριστολογικής του σκέψεως κάτω από διαφορετικές ενίοτε γλωσσικές διατυπώσεις, στις οποίες ο ίδιος δεν προσέδιδε απόλυτο κύρος. Γι’ αυτό π.χ. οι μονοφυσιτίζοντες του Ε' και ΣΤ' αιώνα στηρίζονταν στον Κύριλλο, επειδή χρησιμοποιούσε την φράση «μία φύση του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη» κι επειδή δεν μίλησε, όπως νόμιζαν, για δύο φύσεις μετά την ένωση. Ακόμη και Ιδεολογικο-θεολογικές προκαταλήψεις ερευνητών παρεισφρέουν κι εμποδίζουνε την ορθότερη κατανόηση της θεολογίας του.

Έτσι, λοιπόν, αποδίδονται στον Κύριλλο Απολιναριστικές και μονοφυσιτικές τάσεις (J. Liebaert) και προσχηματική πολιτική αποδοχή (χάριν των Αντιοχειανών) των δύο φύσεων στον Χριστό, ενώ δεν αξιοποιεί την αλήθεια αυτή (L. I. Scipioni) και αδυνατεί να κατανοήσει την σκέψη και την συμβολή των Αντιοχειανών (Α. De Halleux). Οι πολλοί επίσης ερμηνεύουν την χριστολογία του με το σχήμα Λόγος - σαρξ, μολονότι πρόκειται για χριστολογία, που κέντρο έχει την ενότητα του προσώπου του Χριστού. Και η χριστολογία του αυτή δεν γίνεται ποτέ Χριστομονισμός, διότι αναπτύσσεται παράλληλα και βαθιά συνδεδεμένη με την τριαδολογία, την όλη θεία οικονομία, το μυστήριο της Εκκλησίας και την ανθρωπολογία.

Έχει τεράστια σημασία η επιμονή του στην απόλυτη ενότητα του προσώπου του Χριστού, μολονότι συνυπάρχουν ασύγχυτες και αδιαίρετες οι δύο φύσεις του, διότι ο Χριστός δεν είναι μόνον ο Σωτήρας του ανθρώπου. Είναι και το πρότυπο του ανθρώπου και το μέτρο του και το μέσο, με το οποίο γνωρίζει τον Θεό και τον κόσμο. Η κατάσταση στην οποία μπορούσε να φθάσει ο «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν» άνθρωπος, αλλ’ απέτυχε να φθάσει, είναι τώρα ο Χριστός, διότι ανακαίνισε θέωσε την ανθρώπινη φύση, προσλαμβάνοντάς την χωρίς αμαρτία.

Ο Κύριλλος με βαθύ θεολογικό ρεαλισμό προσπαθούσε να δείχνει ότι, μόνο εάν ο θείος Λόγος «μετείχε σαρκός και αίματος», εάν όντως γινόταν άνθρωπος (όχι αν αναλάμβανε ή εισερχότανε σε άνθρωπο), εάν δηλαδή ενωνότανε πραγματικά με την ανθρώπινη φύση κι εξασφαλιζότανε η αντίδοση ιδιωμάτων, θα μπορούσε να την θεώσει. Και μόνο εάν η ανθρώπινη φύση διατηρούσε ακέραιες τις ιδιότητες της στην υπόσταση του θείου Λόγου, θα ανακαινιζότανε ολόκληρη, θα θεωνότανε. Η θεολογική του αυτή συμβολή στην χριστολογία και την σωτηριολογία, καρπός της εμπιστοσύνης του στην παράδοση της Εκκλησίας και του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, έγινε σύντομα διδασκαλία και φρόνημα όλης της Εκκλησίας.

Αποφθέγματα του Αγίου Αντωνίου (από το Γεροντικό)

 

Ὁ θεοφόρος τὰς ἀρχάς, τοῦ σκότους καὶ ἐξουσίας, θριαμβεύσας ἐγκρατείᾳ συντόνῳ, τροπαιοῦχος νικητής, Ἀντώνιος ἐγένετο, τῶν ἀσκητῶν ἡ δόξα, καὶ μοναζόντων τὸ καύχημα.

Ο ίδιος είπε: «Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, χωρίς να δοκιμάσει πειρασμούς (=δοκιμασίες). Βγάλε από τη μέση τους πειρασμούς και τότε κανείς δεν θα υπάρχει που να σώζεται.»

Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Είδα όλες τις παγίδες του εχθρού (δηλαδή του διαβόλου) απλωμένες πάνω στη γη. Και στέναξα και είπα: Ποιος άραγε θα τις προσπεράσει χωρίς να τον πιάσουν; Και άκουσα φωνή να μου λέει: Η ταπεινοφροσύνη.»

Είπε πάλι: «Είναι μερικοί που έλιωσαν τα σώματά τους με την άσκηση, επειδή όμως τους έλειπε η διάκριση, βρέθηκαν μακριά από τον Θεό».

Κάποιος που κυνηγούσε στην έρημο άγρια ζώα, είδε τον αββά Αντώνιο να αστειεύεται με τους αδελφούς και σκανδαλίστηκε. Θέλοντας δε ο γέροντας να τον διδάξει ότι είναι ανάγκη πού και πού να συγκαταβαίνει κανείς στους αδελφούς, τού λέγει: «Βάλε μια σαϊτα στο τόξο σου και τέντωσέ το». Το έκαμε εκείνος. Τού λέγει: «Τέντωσέ το πιο πολύ». Και το τέντωσε. Και πάλι τού λέγει: «Ακόμη πιο πολύ». Τού απαντά τότε ο κυνηγός: "Αν το τεντώσω υπερβολικά, θα σπάσει το τόξο». Και ο γέροντας τού λέει: «Έτσι και στο έργο του Θεού. Αν τεντώσουμε υπερβολικά τη συμπεριφορά μας απέναντι στους αδελφούς, θα σπάσουν και αυτοί. Πρέπει λοιπόν πού και πού να συγκαταβαίνουμε στους αδελφούς». Και έφυγε πολύ ωφελημένος από τον γέροντα. Οι δε αδελφοί, στηριγμένοι, έφυγαν και πήγαν στον τόπο τους.

Πήγαν κάποτε μερικοί γέροντες στον αββά Αντώνιο και ήταν ο αββάς Ιωσήφ μαζί του. Και θέλοντας ο γέροντας να τους δοκιμάσει, τους πρόβαλε ένα ρητό της Γραφής και άρχισε, από τους πιο νέους, να τους ρωτά για το νόημά του. Και καθένας απαντούσε κατά τη δύναμή του. Ο δε γέροντας έλεγε στον καθένα: «Δεν το βρήκες». Ύστερα από όλους, λέει στον αββά Ιωσήφ: «Εσύ τί έχεις να πεις πάνω σ' αυτό το ρητό;» Αποκρίνεται εκείνος: «Δεν ξέρω». Λέει λοιπόν ο αββάς Αντώνιος: «Πάντως ο αββάς Ιωσήφ βρήκε τον δρόμο, γιατί είπε, "δεν ξέρω".»

Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Έρχεται καιρός που οι άνθρωποι θα παραλογίζονται. Και αν δουν κάποιον να μη παραλογίζεται, θα ξεσηκωθούν εναντίον του, λέγοντας: "Εσύ είσαι παράλογος". Και αυτό θα συμβεί, γιατί δεν θα είναι όμοιός τους».

Κάποιοι αδελφοί πήγαν στον αββά Αντώνιο και του ανέφεραν ένα ρητό από το Λευιτικό. Βγήκε λοιπόν ο γέροντας στην έρημο και τον ακολούθησε ο αββάς Αμμωνάς κρυφά, γνωρίζοντας τη συνήθειά του. Ο γέροντας απομακρύνθηκε πολύ, στάθηκε για προσευχή και φώναξε δυνατά: «Θεέ μου, στείλε μου τον Μωυσή να μου εξηγήσει αυτό το ρητό». Και ακούστηκε φωνή, που μιλούσε μαζί του. Είπε λοιπόν ο αββάς Αμμωνάς: «Τη φωνή που μιλούσε μαζί του, την άκουσε. Αλλά το νόημα του λόγου δεν το έμαθα».

Τρεις από τους πατέρες είχαν τη συνήθεια να πηγαίνουν κάθε χρονιά στον μακάριο Αντώνιο. Και οι μεν δύο τον ρωτούσαν σχετικά με τους λογισμούς και τη σωτηρία της ψυχής. Ο άλλος όμως σιωπούσε πάντα, μη ρωτώντας τίποτε. Μετά λοιπόν από πολύ καιρό, του λέγει ο αββάς Αντώνιος: «Τόσο καιρό έρχεσαι εδώ και τίποτε δεν με ρωτάς». Και εκείνος του αποκρίνεται και του λέγει: «Μου αρκεί μόνο να σε βλέπω, πάτερ».

Έλεγαν μερικοί για τον αββά Αντώνιο, ότι τον φώτιζε σε όλα το Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν ήθελε να μιλά, εξαιτίας των ανθρώπων. Γιατί και όσα γίνονταν στον κόσμο και όσα έμελλαν να συμβούν, τα γνώριζε.

Είπε πάλι: «Γνωρίζω μοναχούς, που ύστερα από πολλούς κόπου έπεσαν και τους σάλεψαν τα λογικά, επειδή στήριξαν ελπίδες στον εαυτό τους και δεν λογάριασαν τη θεία εντολή, που λέει: "Επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι" (Δευτερονόμιον 32,7)».

Πηγή: ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: Το "Γεροντικόν" σε νεοελληνική απόδοση. Υπό Βασιλείου Πέντζα. Εκδοτικός οίκος "Αστήρ" Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου.

Πηγή άρθρου : http://agioritis.pblogs.gr/2010/00/apofthegmata-toy-agioy-antwnioy-apo-to-gerontiko.html

 

Πρόγραμμα ακολουθιών-Programma degli uffici

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ.

Αύριο  Πεμπτη( 16-01-14) θα τελεστεί ο εσπερινός και η θεία Λειτουργία προς τιμήν της εορτής του Μεγάλου Αντωνίου. Οι ακολουθίες ξεκινούν στις 18.30.
Παρασκευή (17-01-14 ) θα τελεστεί ο όρθρος του Αγίου στις 8 και 30 πρωινή.
Σάββατο ( 18-01-14 ) εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου πατριαρχών Αλεξανδρείας θα τελεστεί ο όρθρος των Αγίων στις 8 και 30 πρωινή.

Οἱ Ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται

Domani Giovedi (16-01-14) si terrà il Grande Vesrpo e la divina liturgia in onore di San 'Antonio il Grande. Le funzioni cominciano alle 18.30
Venerdi (17-01-14) si terrà il mattutino del Santo alle 8.30
Sabato (18-01-14) si celebrerà il mattutino dei Santi patriarchi  di Alessadria Athanasio e Cirillo alle 8 e 30.

Il popolo immerso nelle tenebre ha visto una grande luce;(Κυριακή μετά τα Φώτα-Domenica dopo l'Epifania )

Αύριο Κυριακή (12-01-2014) ο Όρθρος ξεκινάει στις 9.00 και η Θ.Λειτουργία στις 10.20.  
Domani Domenica (12-01-2014) il Mattutino inizia alle ore 9.00 e la Divina Liturgia alle 10.20.

Ἀνυμνήσωμεν οἱ πιστοί, τῆς περὶ ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ εὐεργεσίας τὸ μέγεθος

Ευαγγέλιον της Κυριακής κατά Ματθαίον Δ΄12-17:

 Τῷ καιρῷ εκείνω, ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς.
Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

 

Εὐλογημένος ὁ φανείς, Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι

Vangelo di Domenica secondo Matteo 4.12-17:

Avendo intanto saputo che Giovanni era stato arrestato, Gesù si ritirò nella Galilea e, lasciata Nazaret, venne ad abitare a Cafarnao, presso il mare, nel territorio di Zàbulon e di Nèftali,perché si adempisse ciò che era stato detto per mezzo del profeta Isaia: 

Il paese di Zàbulon e il paese di Nèftali, sulla via del mare, al di là del Giordano, Galilea delle genti; il popolo immerso nelle tenebre
ha visto una grande luce;
su quelli che dimoravano in terra e ombra di morte
una luce si è levata.

Da allora Gesù cominciò a predicare e a dire: «Convertitevi, perché il regno dei cieli è vicino».

Τὰ Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.Epifania del nostro Signore

Αύριο  (06-01-14)  ημέρα των Θεοφανείων  ο όρθρος θα ξεκινήσει στις 9.00 η θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου στις 10.20 και ο Μεγάλους Αγιασμός στις 11.30.
Domani (06-01-14) giorno di Epifania il mattutino comincia alle 9.00 la divina liturgia invece sarà quella di San Basilio alle 10.20 seguita dalla Benedizione dell'acqua alle 11.30

Ἐπεφάνης ἐν τῷ κόσμῳ, ὁ τὸν κόσμον ποιήσας, ἵνα φωτίσῃς τοὺς ἐν σκότει καθημένους· Φιλάνθρωπε δόξα σοι

Του Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ἡ πηγὴ τῶν εὐαγγελικῶν διδαγμάτων ἀνεῳγμένους ἔχει τοὺς ῥύακας, καὶ εἴ τις διψῶν πίνει ἐξ ἐκείνης τῆς πηγῆς, καὶ ζωοποιεῖται· ζωοποιεῖται δὲ κατὰ πνεῦμα καὶ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν, εὐφροσύνην ὑπὲρ οἶνον δεχόμενος. Ἀκόρεστος γὰρ ἡ γλυκύτης τῶν πνευματικῶν λογίων· οὐ γὰρ εὐφραίνει κοιλίαν, ἀλλὰ καρδίαν, καὶ λογισμοὺς εὐσεβῶν εἰς φιλοθεΐαν ἄγει. Ἤκουες γὰρ ἀρτίως ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου βοῶντος πρὸς τὸ συνελθὸν πανταχόθεν καὶ βαπτιζόμενον τὸ τῶν Ἰουδαίων πλῆθος· Ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστίν. Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος· ὀπίσω, διὰ τὸν τόκον τῆς γεννήσεως. Ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστὶν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι.

Καὶ ποῖα ὑποδήματα βαστακτέα ὑπεφέρετο ὁ Κύριος, ὅτι ἔλεγεν, Οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι; Ἐνταῦθα ὑποδήματα, τὰ τῆς οἰκονομίας μυστήρια λέγει· ὑποδήματα γὰρ ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Κυρίου προσαγορεύεται...
Καὶ τούτου μάρτυς ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου κράζων· Ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἐκτενῶ τὸ ὑπόδημά μου. Διὰ τοῦτο καὶ ὑποπόδιον ἤκουσεν ἡ τοῦ Κυρίου ἐνανθρώπησις, ὡς ἐπὶ γῆς ὀφθεῖσα, καὶ τὸ τέρμα τῆς γῆς καταλαβοῦσα. Ὅπερ καὶ ὁ προφήτης ἐκ τῶν ἑκατέρων τὴν ἐμφάνειαν ποιούμενος ἐκέκραγεν· Ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ. Ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστὶν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί. Οὗ τὸ πτύον ἐν χειρὶ αὐτοῦ· καὶ τὸν μὲν σῖτον συνάξει εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ. Ταῦτα τοῦ Ἰωάννου παρεγγυῶντος, καὶ τὸν ἰσχυρότερον Κύριον σαλπίζοντος, οἱ ὑπ' αὐτοῦ βαπτιζόμενοι ἀντέβαινον τῷ Ἰωάννῃ, λέγοντες· Ἔχεις ἰσχυρότερόν σού τινα, ὦ προφῆτα;

τί σεαυτὸν συκοφαντεῖς; σὺ τοῦ μεγάλου Ζαχαρίου υἱὸς, σὺ καὶ ἀνθρώποις ποθητὸς,

Διαβάστε τον υπόλοιπο λόγο στο :

http://thriskeftika.blogspot.it/2012/01/blog-post_50.html 

 

Η σημασία των συμβολισμών στην Θεία Λειτουργία

 

Η Θεία Λειτουργία είναι τύπος της διαχρονικής Θείας Λειτουργίας που τελείται στον ουράνιο κόσμο και περιγράφεται μερικώς στο ιερό λειτουργικό βιβλίο της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου του θεολόγου. Ο τύπος που τελείται σήμερα από την Εκκλησία δια χειρών των ειδικών ιερέων, εμπεριέχει πλήθος από συμβολισμούς τους οποίους οφείλει να ξέρει ο πιστός ώστε όχι απλά να παρακολουθεί αλλά να μετέχει. Να μυσταγωγείται μέσω αυτών και να οδηγείται ο νους του στα ουράνια. Το θέμα της Θείας Λειτουργίας, που είναι η καρδιά της εν αγίω Πνεύματι λατρείας της Ορθοδοξίας, είναι τεράστιο. Εδώ θα αρκεστούμε σε ελάχιστους από αυτούς, όπως τους καταγράφει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.Δηλαδή τι συμβολίζει το κλείσιμο των θυρών που γίνεται μετά το Ευαγγέλιο, τι η είσοδος των αγίων Μυστηρίων, τι ο θείος ασπασμός, τι το θείο σύμβολο της πίστεως, τι η δοξολογία με τον Τρισάγιο ύμνο, και τι η Κυριακή προσευχή που μας παρέδωσε ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Τίνος σύμβολο είναι το κλείσιμο των θυρών.

Το κλείσιμο των θυρών της αγίας Εκκλησίας του Θεού, που γίνεται μετά την ανάγνωση του αγίου Ευαγγελίου και την απομάκρυνση των κατηχουμένων, φανερώνει την παροδικότητα των υλικών και την είσοδο των αξίων στο νοητό κόσμο, δηλαδή το νυφικό θάλαμο του Χριστού, που θα γίνει έπειτα από το φοβερό εκείνο χωρισμό και τη φοβερότατη απόφαση. Φανερώνει ακόμα τη ριζική απόρριψη της απάτης που προκαλούν οι αισθήσεις.

Τι σημαίνει η είσοδος των αγίων Μυστηρίων.

Η είσοδος πάλι των αγίων και σεβαστών Μυστηρίων είναι η αρχή κι ο πρόλογος, όπως έλεγε ο μεγάλος εκείνος γέροντας, της καινούριας διδαχής,που θα γίνει στους ουρανούς, σχετικά με την οικονομία του Θεού για μας και η αποκάλυψη του μυστηρίου της σωτηρίας μας, που είναι κρυμμένο στα άδυτα της θεϊκής μυστικότητας. «Ου γαρ μη πίω», λέγει ο Θεός και Λόγος στους μαθητές Του,«απ’ άρτι εκ του γεννήματος της αμπέλου, έως αν πίνω μεθ’ υμών καινόν εν τη Βασιλεία του Πατρός Εμού» (Ματθ. 26:29).

Τίνος σύμβολο είναι ο θείος ασπασμός.

Κι ο πνευματικός ασπασμός, που απευθύνεται σ’ όλους, είναι πρότυπο και προδιαγραφήτης ομόνοιας, της ομοφροσύνης όλων μεταξύ τους και της λογικής ταυτότητας, που θα πραγματοποιηθεί τον καιρό της αποκάλυψης των μελλοντικών άρρητων αγαθών, που αποτελεί προσδοκία πίστης κι αγάπης. Χάρη στην αποκάλυψη αυτή οικειώνονται οι άξιοι το Λόγο και Θεό. Γιατί το στόμα είναι του λόγου σύμβολο και για τούτο ακριβώς όλοι όσοι έχουν κοινωνήσει το λόγο, σαν λογικοί, μετέχουν σ’ όλα καθώς και στον πρώτο και μοναδικό Λόγο τον αίτιο κάθε λόγου.

Τι σημαίνει το θείο σύμβολο της πίστεως.

Η ομολογία πάλι του θείου συμβόλου της πίστεως, που γίνεται από όλους, προδηλώνει τη μυστική ευχαριστία, που θα κάνουμε στον μέλλοντα αιώνα, για τους θαυμαστούς λόγους και τρόπους και πάνσοφης Πρόνοιας του Θεού για μας. Με την ευχαριστία αυτή οι άξιοι παρουσιάζουν τον εαυτό τους να ευγνωμονεί για τη θεία ευεργεσία. Κι έξω από αυτή δεν έχουν τίποτα άλλο να αντιπροσφέρουν για κάθε ένα από τα άπειρα θεία αγαθά που έχουν δεχθεί.

Τι σημαίνει η δοξολογία του Θεού με τον Τρισάγιο Ύμνο.

Η τριπλή αναφώνηση του «Άγιος», που περιέχει η ιερή ομολογία, από μέρους όλου του πιστού λαού, δείχνει την ένωση και την ισοτιμία με τις ασώματες και νοερές δυνάμεις, που θα φανεί στο μέλλον. Με αυτήν σε συμφωνία με τις άνω δυνάμεις εξ αιτίας της ταυτότητας της σταθερής γύρω από το Θεό αεικινησίας, θα μάθει η ανθρώπινη φύση να υμνεί και να αγιάζει με τρείς αγιαστικές αναφωνήσεις την τρισυπόστατη και όμως μία θεότητα.

Τίνος σύμβολο είναι η αγία προσευχή του «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς».

Η Παναγία και σεβαστή επίκληση του μεγάλου και μακαρίου Θεού και Πατέρα αποτελεί σύμβολο της ενυπόστατης και ζωντανής υιοθεσίας που θα μας παραχωρηθεί κατά δωρεά και χάρη του Αγίου Πνεύματος. Σύμφωνα με αυτή θα υπερνικηθεί και θα κρυφθεί κάθε ανθρώπινη ιδιότητα με τον ερχομό της χάρης και όλοι οι άγιοι θα μεταβληθούν και θα γίνουν υιοί του Θεού, όσοι από εδώ κιόλας στόλισαν με τις αρετές τον εαυτό τους λαμπρά και τιμημένα με τη θεϊκή ομορφιά της καλοσύνης.

Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή

Πηγή:http://www.agonasax.blogspot.it/2014/01/blog-post_1858.html#more