Καλή Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά σε όλους, δημιουργική και ευλογημένη από τον Κύριο

υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης...

Οι αυτοκράτορες της Ρώμης για την διατήρηση των στρατευμάτων τους είχαν διατάξει με θεσπίσματα στους υπηκόους τους, φορολογία της οποίας η πληρωμή εγίνετο μία φορά τον χρόνο, με επανάληψη του ίδιου θεσπίσματος κάθε 15 χρόνια (η θητεία των Ρωμαίων στρατιωτών ήταν 15 χρόνια). Το θέσπισμα αυτό μπορούσε να τροποποιηθεί μόνο μετά την παρέλευση της 15ετίας. Το αυτοκρατορικό θέσπισμα εξαγγέλετο λίγο πριν τον χειμώνα και ονομαζότανε Indictio που σημαίνει ορισμός ή διάγγελμα περί του φόρου. Ο ορισμός αυτός εξελληνίστηκε και έγινε Ινδικτιών από τους Βασιλείς της Κων/πολης οι οποίοι διατήρησαν την παράδοση αυτή και σε τακτά χρονικά διαστήματα προσθέτανε την λεγομένη Επινέμησιν ή αλλιώς διανομή. Εισήγαγε σύμφωνα με την κοινή γνώμη τους ινδικτίωνες ο Μ.Κων/νος το 312 αλλά το πιθανότερο είναι ότι οι ινδικτίωνες ανάγονται επί Ιουλίου Καίσαρος όταν αυτός μετέτρεψε το ημερολόγιο όντας μέγας Αρχιερεύς του Διός (Pontefix Maximus).
Υπάρχουνε 3 είδη ινδικτίωνος.
1. Αυτοκρατορική, Καισαρική και Κωνσταντινιακή όπου το έτος άρχεται στις 24 Σεπτεμβρίου.
2. Η λεγομένη Παπική όπου το έτος άρχεται την 1η Ιανουαρίου .
3. Το Εκκλησιαστικό έτος όπου το έτος άρχεται την 1η Σεπτεμβρίου *.

...και καιρόν ειρηνικόν...
(πηγή φώτο mosaicology.blogspot)

* Το Εκκλησιαστικό ἐτος εισήχθη από τους Πατριάρχες μετά την πτώση για 3 λόγους.
α) Στην αρχή του Φθινοπώρου γίνεται η συγκομιδή των καρπών της γης και ξεκινά η νέα σπορά. Έτσι λοιπόν η εκκλησία εορτάζει τον Σεπτέμβριο ως αρχή του νέου έτους και ζητά από τον Θεό "ευκρασία αέρων, βροχάς εγκαίρους, ευφορία της γης κλπ".
β) Ωστόσο κατά την ημέρα αυτή η συναγωγή των Ιουδαίων εόρταζε την λεγομένη "εορτή των Σαλπίγγων" προσφέρουσα ευχαριστήριους ύμνους στον Θεό όπως μας το πιστοποιεί η Αγία Γραφή (Λευίτ.κλ 25,25 και αρ. κθ 1-2).
γ) Επίσης κατά την σημερινή ημέρα γίνεται η ανάμνηση της εισόδου του Ιησού στην ιουδαική συναγωγή της Ναζαρέτ όπου σύμφωνα με την παράδοση ο Ιησούς άνοιξε το βιβλίο του Προφήτου Ησαίου στο σημείο "πνεύμα Κυρίου επ'εμέ, ού ένεκεν έχρισε με" (Λουκάς δ 16-18)